استمنا یا اونانیسم یا ماستور باسیون یا خود ارضایی

استمنا یا اونانیسم یا ماستور باسیون یا خود ارضایی :

 ارسال مقاله از داود خداپرست منبع پایگاه پزشکان بدون مرز

استمنا یا اونانیسم یا ماستور باسیون یا خود ارضایی یا به اصطلاح عوام جلق عبارت است از سکس با خود تا سر حد ارضاء شدن که بیشتر توام با خیال بافی صورت می گیرد . خود ارضایی در قبل از ازدواج یک امر طبیعی و بدلیل کمبود رابطه جنسی میباشد و در نزد هر دو جنس شایع است . نوجوان و جوان مدتی بعد از بلوغ کم کم تحت فشار جسمی قرار خواهد گرفت و حتی در صورت عدم اقدام به این مورد در هنگام خواب  تخلیه و ارگاسم صورت خواهد گرفت . لازم به ذکر است زمان اولین خود ارضایی در افراد مختلف گوناگون است و حتی خود ارضایی در کودک ۲ ساله نیز گزارش شده است . انسان تنها موجودی نیست که خود ارضایی می کند، و  در میمونها نیز این مورد مشاهده شده است

خود ارضایی در بعد از ازدواج :

خود ارضایی در بعد از ازدواج بدلیل عدم رفتار جنسی مناسب زوجین صورت می گیرد و می بایست فرد را با ایجاد رویه درست زناشویی به روال عادی بازگرداند.البته در زمان بارداری و در هفته های آخر بارداری نیز خود ارضایی در مردان دیده می شود.

حالات روحی افراد بعد از خود ارضایی:

فرد پس از خود ارضایی خود را آدم ضعیف النفسی می یابد و تا حدودی خود را مریض و متفاوت از دیگران احساس میکند.پس از خود ارضایی بارها به خود قول می دهد که دیگر این کار را نکند ولی مجدداً تکرار می گردد!  این امر باعث می شود که فرد فکر کند اراده نداشته و خود را ضعیف احساس کند.بعضی افراد بعد از خودارضایی بستگی به نوع تربیت و اخلاقیات خود دچار عذاب وجدان نیز می گردند.

معایب خود ارضائی چیست ؟

 ۱- مسائل روانی اگرچه این مسئله بصورت عیب فیزیکی برای این مورد گنجانده نشده است ، اما به هر حال خود ارضایی تحت تاثیر مسائل فرهنگی ، دینی ، اجتماعی و فردی دچار نا بسامانی هایی در این زمینه گردیده . بطور کلی کودک از ابتدا شدیداٌ تحت تاثیر فشار مستقیم والدین خود قرار می‌‌‌‌گیرد . چه در زمانی که بطور ساده و از روی حس کنجکاوی خود، برای شناسایی اندامهای بدن خود به آنها دست می زند و چه در زمانی که بزرگتر شده و در ضمیر شخصی خود بدنبال حل معمای آفرینش و جنسیت است ، و چه در وقتی که بالغ شده و تحت تحریکات جنسی بسر می برد . والدین همانطور که گفتم به هیچ عنوان به این مسائل بصورت ساده نگاه نمی کنند و عادت دارند بی مورد همه چیز را در کثیف ترین وضعیت موجود آن در نظر بگیرند ! به هر جهت کودک در خارج از خانه همه چیز را می آموزد و هرگز خود را معطل فیلتر خانواده نمی کند . البته اصلاٌ عنوان نمی کنم که حریم رفتاری خانوادگی شکسته گردد و همه چیز بصورت عریان در آن به تصویر کشیده گردد . بلکه عنوان می کنم حریم فردی هر شخص محترم شناخته شود و بی مورد وارد آن نشوند . از طرف دیگر نگرانی والدین صرفاٌ بخاطر نا آگاهی از میزان و چگونگی عملی است که انجام می گردد . اعتیاد به هر چیزی می تواند اثرات مخرب داشته باشد . اما در حقیقت مسئله شناسایی اعتیاد داشتن به چیزی آنهم توسط والدین باز هم در حریم فردی افراد طبقه بندی می گردد و نباید وارد آن گردید .

 احکام و قوانین شرعی اسلام در مورد عمل استمناء یا خود ارضائی

از نظر اسلام استمناء ( خودارضائی) یکی از گناهان کبیره به حساب می آید مطمئنا هر آنچه از نظر اسلام نقض شده باشد از نظر جسمانی یا روحی برای انسان مضر بوده و هست کما اینکه امروزه علم پزشکی  و روانشناسی به این مهم دست یافته که اعتیاد به خودارضائی یک عمل ویرانگر میباشد. از نظر اسلام هر نوع رابظه جنسی فقط و فقط مابین زوجین تعریف شده که باز هم امروزه ثابت شده افرادی که رابطه جنسی را با افراد مختلف تجربه کرده اند در زندگی زناشوئی خو در این زمینه دچار مشکل های جدی شده تا جائی که زندگی مشترک آنها به جدائی ختم گشته پس عمل خود ارضائی هم که به نوعی یک رابطه جنسی یکطرفه میباشد گذشته از اینکه گناه کبیره محسوب می شود بسیار بسیار مخرب میباشد.

اعتیاد به خود ارضایی :

حال اگر خودارضایی در فرد خارج از کنترل گردد و مثل بعضی افراد مدام مشغول انجام این عمل باشید ، مسلماٌ این سیکل محاسبه شده توسط بدن به هم خواهد خورد. آسیبهایی که بشما میزند بخاطر عدم دریافت کالری و از سوی دیگر سوزاندن کالری ذخیره شده بدن ، می تواند شدید باشد . لاغری و حتی چاقی مزمن برای شما به ارمغان بیاورد . یا کلاٌ هر اختلالی را در بدن شما تولید کند . به اندامهای تناسلی ضربه وارد کند . آنها را تحلیل ببخشد . خروج منی در آقایان و عدم ادرار و در نتیجه باقی ماندن بخشی در لوله خروجی آلت باعث عفونت در دراز مدت گردد . تخلیه عروقی بدن و شدت گرمایی بالای آن در صورتی که شستشو را رعایت نکنید می تواند باعث ناراحتی های پوستی گردد . مسئله زود انزالی را برای شما به ارمغان بیاورد که توضیح لازمه آن را اینجا دادم . می توانید مطالعه کنید . به پروستات شما ضربه بزند . دچار ضعف بدنی گردید . (ضعف بدنی بخاطر کالری سوخته شده) و کالری لازمه به سلولهای ضعیف و حساس از قبیل آنهایی که در چشم وجود دارند نمی رسد و به آنها آسیب برساند . بسادگی دچار دردهای کمر گردید . فاصله بین مهره ها را از ماده لازمه و نرم کننده خالی کنید از طرف دیگر سکس امری روانی و لازم برای شرکت تمام اعضای بدن میباشد: در خود ارضایی بطور مثال بخش لامسه چندان مورد توجه قرار نمی گیرد . در نتیجه نمی تواند به هیچ عنوان جایگزین سکس گردد . اشکال این مسئله این است که زمانی که تمام اعضای بدن شما ( مثل زمان سکس ) مورد تخلیه قرار نگیرد ، شما آنها را تشنه کردید و به آن پاسخ ندادید! مانند آب شور به فرد تشنه . در نتیجه تخلیه شده اید اما کامل خیر! در مواقع بحرانی از تحریک تخلیه به این صورت همانطور که در قسمت بالا مقاله  گفتم دارای مزایا می باشد اما در حالت معمول که فرد از روی بیکاری یا یک تحریک قابل کنترل و یا هر مورد دیگری ، بی جهت بدن خود را فعال می کند، باعث می گردد که ااقدام به انجام به این عمل را بالا ببرد و در روز به چندین دفعه برساند . در نتیجه آسیبها کاملاٌ تشدید شده و مشخص است .

خود ارضایی خوب است یا بد؟

خود ارضایی مثل هر چیز دیگری دارای فایده و ضرر است . پر واضح است که اگر از چیزی درست استفاده نکنید قادر است بشما ضربه وارد سازد.  . استفاده نا مربوط از این امکان و ایجادشرایط خارج از وضعیت معمول آن، می تواند مثل سایر چیزها به هر فردی لطمه وارد سازد.

پیامدهای خودارضایی که بصورت اعتیاد و بیش از حد باشد:

۱. مرحله مشکل ساز (Problematic)
در افرادی که مدتی است گرفتار خودارضایی بیمارگونه و به شکل  اعتیاد شده اند(روزانه بیش از ۱تا ۲بار) ، زودرس ترین عوارض ناشی‏از خودارضایی بسیار زیاد عبارت است از:
الف. خستگی و کوفتگی (Fatigues/Tiredness)،
ب. عدم تمرکز حواس (Lack of concentration)،
ج. ضعف حافظه (Poor memory)،
د. استرس و اضطراب (Stress/Anxiety).
 
۲. مرحله گرفتاری شدید (Severe)
بروز علایم زیر در فرد گرفتار، نشان دهنده آن است که شدت ابتلای وی یا مدت آن بیش از مرحله اول است و فرد حتی در روز ۳ تا ۴ بار استمناء می کند  و در نتیجه عوارض شدیدتری ظاهر شده است:
الف. خستگی و کوفتگی (Fatigues/Tiredness)،
ب. نوسان خلق یا تغییرات سریع خلقی (Mood swings)،
ج. حساسیت بیش از حد و زودرنجی ( Irritability)،
د. کمردرد (Lower back pain)،
ه. نازک شدن موها (Thinning hair)،
و. ناتوانی جنسی زودرس در جوانی (Youth impotence)،
ز. بی‏خوابی یا بدخوابی و مشکلات مشابه (Insomnia/Sleep problem).

 
۳. مرحله گرفتاری بسیار شدید یا حالت اعتیاد (Addictive)

بروز علایم زیر در فرد گرفتار، نشان دهنده آن است که شدت ابتلای وی یا مدت آن بیش از مرحله دوم است و فرد حتی در روز ۵ بار استمناء می کند  و در نتیجه عوارض بسیار شدیدتری ظاهر شده است:
الف. خستگی و کوفتگی (Fatigues/Tiredness)،
ب. ریزش شدید موها (Severe hair loss)،
ج. تارشدن دید چشم‏ها (Blurred vision)،
د. وز وز گوش (Buzzing in the ears)،
ه. انزال زودرس و غیرارادی یا خروج منی به صورت قطره قطره ( prematurelyEjaculation)،
و. درد کشاله ران و ناحیه تناسلی (Groin/Testicular pain)،
ز. دردهای قولنجی در ناحیه لگن و استخوان دنبالچه ( the pelvic cavity or tail bonePain or cramps in).
 

در دانش پزشکی، روند پیدایش علایم یک بیماری و چگونگی بروز عوارض و نشانه‏های کلینیکی، در شناخت هر چه بیشتر یک بیماری بسیار مهم است و می‏تواند پزشک را در تشخیص و درمان بهتر بیماری و مریض را در پیشگیری کمک کند. به این دلیل مناسب است درباره نحوه پیدایش برخی از عوارض خود ارضایی که در به آن اشاره شد بیشتر به آن توضیح داده شود تا خواننده عزیز با روند پیدایش این عوارض، یا به اصطلاح پاتوفیزیولوژی (Pathophysiology) آن آشنا شود.
۱. خستگی و کوفتگی:

انقباض شدید و یک مرتبه تمام عضلات بدن در جریان انزال (ارگاسم یا اوج لذت جنسی)، باعث مصرف سریع مواد غذایی ذخیره شده در عضلات و به طور عمده کاهش گلیکوژن (ماده اصلی لازم برای تولید انرژی عضلانی) می‏شود. خستگی عضلانی تقریبا با سرعت تهی شدن عضلات از گلیکوژن رابطه مستقیم دارد و هرچه این سرعت بیشتر باشد، خستگی بیشتر است .در خودارضاییبسیار زیاد و بیمار گونه، به علت انقباض‏های مکرر عضلات بدن، ذخایر گلیکوژن عضلات به سرعت تمام می‏شود و خستگی و کوفتگی همیشه از عوارض بدیهی آن است.

۲. ریزش مو:

خودارضایی شدید و بیمارگونه به تدریج با تغییرات هورمونی و شیمیایی که در بدن ایجاد می‏کند، باعث افزایش هورمون جنسی مردانه؛ یعنی، تستوسترون به دی هیدرو تستوسترون (DHT=Dihydrotestosterone) می‏شود که از عواقب بالا بودن ماده DHTدر خون، ریزش موها و تاسی و بزرگ شدن پروستات و عوارض ناشی از آن در پیری است.
۳. خود ارضایی مکرر و بیمار گونه و اعتیادی  باعث تحریک بیش از حد سیستم عصبی پاراسمپاتیک و افزایش تخلیه اَسِتیل کولین (Acetyle Choline) از انتهای این رشته ها در مغز می‏گردد که این خود باعث پاره‏ای از عوارض جسمانی و روانی، چون حواس‏پرتی (Absentmilndedness)، کمی حافظه (Memory)، عدم تمرکز حواس، سیاهی رفتن چشم و در نهایت تاری دید می‏شود. تمام این علامت‏ها ناشی از تغییر تعادل میزان مواد شیمیایی موجود در مغز است که بین سلول‏های عصبی رد و بدل می‏شود و انتقال پیام‏های مختلف را بر عهده دارد.
برخی نیز بر این عقیده‏اند که علت بروز اختلالات مغزی (مانند حواس پرتی، عدم تمرکز حواس و کاهش حافظه) ناشی از ظرفیت عظیمی از انرژی بدن است که در انزال های مکرر در یک روز ، تخلیه شده و هدر می‏رود؛ زیرا مایع منی حاوی مقدار بسیار زیادی DNA (هسته ۴۰۰-۳۰۰، اسپرمی که در هر انزال خارج می‏شود)، RNA آنزیم‏ها، پروتئین‏ها، مواد قندی، لسیتین (Lecithin)، کلسیم، فسفر، نمک‏های بیولوژیک، تستوسترون و… است. این ذخایر عظیم انرژی - که باید در بدن برای رشد و تقویت بخش‏های مختلف مورد استفاده قرار گیرد - بیهوده و به طور مکرر از بدن خارج می‏شود و هر کدام عوارضی را به دنبال می‏آورند.
برای مثال از آنجا که سلول‏های خونی و پلاکت‏ها در مغز استخوان‏ها تولید می‏شود و به تکامل نهایی می‏رسد و برای تولید آنها نیز انرژی بسیار زیادی مورد نیاز است؛ در افراد گرفتار خودارضایی، تکامل مغز استخوان و در نتیجه تولید سلول‏های خونی با مشکل مواجه شده و منشأ کم خونی، ضعف و خستگی در این افراد است. نیز دفع فسفر و لیستین بیش از حد از طریق انزال‏های مکرر، باعث کاهش ذخایر این مواد می‏شود که مواد حیاتی برای سلامتی سلول‏های عصبی هستند و در نتیجه اختلال عملکرد سیستم عصبی، مانند حواس پرتی، عدم تمرکز حواس و… بروز خواهد کرد.

 آسیب‏های روحی و روانی‏
ضعف حافظه و حواس‏پرتی، اضطراب، منزوی شدن و گوشه‏گیری، افسردگی، بی‏نشاطی و لذت نبردن از زندگی، پرخاشگری، بداخلاقی و تندخویی، کسالت دائمی و ضعف اراده، احساس حقارت، عدم اعتماد به نفس، احساس گناه و عذاب وجدان بروندادهای روانی و روحی خودارضایی بیمارگونه و به شکل اعتیادی است. شرح پاره‏ای از این موارد در مباحث گذشته روشن شد.

 آسیب‏های اجتماعی‏ :
ناسازگاری خانوادگی، بی‏میل شدن به همسر و ازدواج  ، ناتوانی در ارتباط با جنس مخالف و همسر(استمناء بعد از ازدواج )، احساس طرد شدن، از بین رفتن عزّت، پاکی، شرافت و جایگاه اجتماعی، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگی مشترک‏ جهت آگاهی بیشتر

راه‏های درمان‏ برای اعتیاد به خود ارضایی بیمار گونه :
۱. نخستین گام برای درمان خود ارضایی بیمار گونه ، اعتقاد و ایمان به درمان‏پذیری آن و دوری از یأس و ناامیدی است. اما رسیدن به نتیجه و ایجاد هرگونه تغییر و دگرگونی نیازمند گذشت زمان، انتخاب راه صحیح و به کارگیری دقیق دستورها است. البته ترک اعتیاد و عادتِ نامطلوب، در زمانِ کوتاه بدون راهنمای کارآزموده و دلسوز، امکان ندارد. از همه اینها مهم‏تر، اراده و خواست فرد، نقش کلیدی و محوری را ایفا می‏کند. درمان و چاره جویی باید منطبق بر خواست فرد باشد؛ زیرا تا وقتی که او نخواهد، می‏توان با قاطعیت گفت که درمان نخواهد شد.
بنابراین بیمار اگر بخواهد، می‏تواند بر بیماری اش غلبه کند و جمله معروف «خواستن توانستن است»، عین حقیقت است. اراده همچون نهالی است که باید آن را پرورش داد تا به مرحله خودشکوفایی و ثمردهی برسد؛ به عبارت دیگر، اراده تقویت شدنی و پرورش یافتنی است و راه پرورش و تقویت آن این است که برخلاف میل خود، اندک اندک به مقابله با ایک اعتیاد  برخیزد تا پس از مدتی لذت توانستن را بچشد
۲. تلاش برای تقویت اراده از گام‏های مهم در امر بهبود است. نگویید اراده از ما سلب شده است! ممکن است اراده انسان ضعیف شود؛ ولی هیچ گاه از بین نمی‏رود. نشانه اینکه هنوز اراده باقی است، این است که شخص این عمل را در حضور دیگران و در هر شرایطی انجام نمی‏دهد. برای تقویت اراده، راه‏های زیادی پیشنهاد شده که از جمله آنها تلقین به خود است‏

ویکتور پوشه - روان شناسِ فرانسوی - می‏گوید: افراد مبتلا به این استمناء بیمار گونه و اعتیادی ، هر روز به دفعات مختلف با تمرکز فکر به خود بگویند: «من به خوبی قادرم این اعتیاد را از خود دور کنم، من قادرم». تکرار این عبارت ساده، اثر عجیبی در تقویت اراده و روحیه دارد.

پل ژاگو بر آن است که: «تلقین، قبل از خواب نیز مؤثر است»
۳. سعی شود شکم به هنگام خواب، بیش از حد معمول پر نباشد.
۴. از پوشیدن لباس‏های تنگ و چسبان اجتناب گردد.
۵. از نگاه کردن به مناظر، فیلم‏ها و تصاویر تحریک کننده، خودداری شود
۶. از شنیدن و خواندن مباحث و مطالب جنسی و حتی شوخی‏های تحریک‏کننده و فکر کردن در این امور، دوری شود.
۷. از خوردن مواد غذایی محرک، مانند خرما، پیاز، فلفل، تخم‏مرغ، گوشت قرمز و غذاهای پرچرب - اجتناب و به میزان ضرورت اکتفا شود.
۸. قبل از خواب مثانه تخلیه شود.
۹. از نوشیدن افراط گونه آب و مایعات پرهیز شود (به خصوص شب‏ها و قبل از خوابیدن).
۱۰. از دست‏ورزی با اندام جنسی، باید اجتناب نمود و در هیچ شرایطی، نباید دست‏ورزی کرد!
۱۱. هرگز نباید به رو خوابید.

۱۲. به منظور تخلیه انرژی - زاید بدن، به طور منظم و زیاد باید ورزش کرد.
۱۳.  برای اوقات فراغت خود، برنامه داشته باشد و آن را با مطالعه، ورزش، زیارت، عبادت و … پر کند.
۱۴.سعی کنید کمتر در مکانی خلوت و تنها و دور از نظر دیگران باشید.
۱۵. هرگاه  مورد هجوم افکار جنسی واقع شدید، باید بلافاصله از مکان خلوت و دور از نظر دیگران خارج شود و خود را به کاری سرگرم کند. در این زمینه گفت و گو با دوستان، مشارکت در برنامه های جمعی  بسیار مفید است.

 ارسال مقاله از داود خداپرست  منبع پایگاه پزشکان بدون مرز

سوالات رایج و مهم در مورد هپاتیت

سوالات رایج و مهم در مورد هپاتیت:

- زردی یا یرقان چیست؟  
 

 مشهورترین نشانه بیماری‌های کبدی در بین مردم زردی است. زردی نشانه بیماری است نه خود بیماری.

۲- آیا زردی  که در برخی نوزادان تازه متولد شده دیده می‌شود، یک بیماری کبدی است؟

علت زرد شدن نوزادان بستگی به زمان وقوع دارد. در صورتیکه زرد شدن پس از روز سوم و تا پایان هفته اول تولد باشد، زردی فیزیولوژیک نامیده می‌شود و در صورتیکه زردی پس از هفته اول تولد بروز کند، ممکن است به علت مصرف شیر مادر باشد.
در صورتیکه زردی همراه با تشنج، خوب شیر نخوردن باشد، احتمالا ناشی از نقص‌های ژنتیکی آنزیمی است. در هر صورت زردی نوزاد در اغلب موارد منشا کبدی ندارد و واگیردار نیست.

۳- هپاتیت چیست؟

هپاتیت یک بیماری است که کبد را متورم کرده و فعالیت آن را مختل می‌سازد.
این بیماری به علت‌های مختلفی از قبیل ویروس‌ها، باکتری‌ها ، داروها، الکل و … ایجاد می‌شود.

۴- هپاتیت ویروسی چیست؟
هپاتیت ویروسی ناشی از ویروس‌های مختلفی است که شایعتر از همه هپاتیت ویروسی D,C,B,A وEمی باشد.

۵- هپاتیت A چیست؟
هپاتیت A به علت ویروس هپاتیتA ایجاد می‌شود. هپاتیت A بیماری است که از راه مدفوعی _دهانی منتقل می‌شود و اغلب بیماری خودبخود خوب می‌شود و بطرف مزمن شدن نمی‌رود.

۶- هپاتیت B  چیست؟

هپاتیت B به علت ویروس هپاتیت B ایجاد می‌شود. آلودگی به ویروس هپاتیت B به سه حالت متفاوت ممکن است دیده شود که شامل هپاتیت حاد، هپاتیت مزمن و آلودگی بدون علامت است.

۷- هپاتیت B حاد به چه صورت تظاهر می‌نماید؟
در این حالت، بیمار پس از یک دوره مقدماتی با نشانه‌هایی مانند تب، سرماخوردگی، تهوع، استفراغ و درد شکم، دچار زردی می‌شود. اولین عضوی که زردی در آن مشاهده می‌شود، سفیدی  چشم‌ها است. هپاتیت  B حاد به طور معمول خودبخود بهبود می‌یابد و پس از ۶ ماه خون از ویروس پاک می‌شود و فقط در ۵ تا ۱۰ درصد بیماران بالغ ممکن است آلودگی مزمن شود.

۸- هپاتیت B مزمن به چه صورت تظاهر می‌یابد؟

در صورتیکه درگیری کبد بیش از ۶ ماه طول بکشد، بیماری را مزمن می‌نامند. در این حالت علائم کمتری تظاهر می‌یابد و بیماری فقط از طریق بررسی‌های آزمایشگاهی شناخته می‌شود. این افراد باید تحت نظر پزشک قرار گیرند.

۹- آلودگی بدون علامت در هپاتیت B به چه صورت است؟

در این حالت فرد بدون هیچگونه نشانه بالینی بیماری کبدی ویروس هپاتیت را در خون خود دارد و می‌تواند آنرا به سایرین انتقال دهد. به این افراد ناقل سالم می‌گویند.

۱۰- چه اقداماتی برای ناقل سالم مورد احتیاج است؟

فرد ناقل سالم احتیاج به درمان و نمونه برداری ندارد. فقط برای کنترل کار کبد، باید هر شش ماه یکبار توسط پزشک بررسی شود و رعایت دستورات بهداشتی برای عدم انتقال ویروس به سایرین را انجام دهد.لازم است برای اطرافیان فرد واکسیناسیون هپاتیت B انجام گردد.

۱۱- راههای انتقال هپاتیت B کدام است؟

۱-   تولد از مادر آلوده به هپاتیت B
۲-   تماس جنسی حفاظت نشده با فرد آلوده
۳-   استفاده مشترک از ابزارهای آلوده تیز و برنده مانند سوزن و سرنگ، تیغ و مسواک
۴-   تزریق خون و فرآورده‌های خونی آلوده
۵-   اقداماتی مانند خالکوبی، حجامت، سوراخ کردن گوش، خدمات پزشکی و دندانپزشکی در مکان‌های نامطمئن و با وسایل آلوده و غیر استریل

۱۲- هپاتیت B از چه راههایی انتقال نمی‌یابد؟

هپاتیت B از طریق دست دادن، در آغوش گرفتن، بوسیدن، نشستن در کنار فرد آلوده و سایر تماس‌های معمول انتقال نمی‌یابد. حضورافراد آلوده در محیط‌های کار و اجتماع بلامانع است.

۱۳- آیا ظرف غذای فرد مبتلا به هپاتیت B باید از بقیه جدا شود؟

خیر-برخلاف هپاتیت A، ویروس هپاتیت B از راه خون و فرآورده‌های خونی و دیگر ترشحات بدن منتقل می‌شود، بنابراین فرد مبتلا به هپاتیت B احتیاجی به ایزوله شدن ندارد و فقط باید از تماس نزدیک با خون و بقیه ترشحات او پرهیز کرد.

۱۴- با توجه به اینکه در کشور ما، حدود ۳ میلیون ناقل هپاتیت B وجود دارد، برای جلوگیری از سرایت، آیا لازم است که واکسن هپاتیت به همه مردم تزریق شود؟

بنابه دلایل علمی واکسیناسیون در همه مردم لازم نیست. تزریق واکسن فقط در نوزادان و گروههای در معرض خطر انجام می‌شود.گروههای در معرض خطر یعنی کسانیکه در معرض یکی از راههای انتقال ویروس قرار دارند.مانند پرسنل پزشکی و پیراپزشکی.

۱۵- اگر کسی به هپاتیت B حاد مبتلا شود، آیا بدین معنی است که کبد خود را از دست می‌دهد؟

خیر- ۹۰ تا ۹۵ درصد افرادی که هپاتیت B حاد می‌گیرند، با واکنش مناسب بدن خود بهبود می‌یابند و ویروس از بین می‌رود.فقط تا ۵ درصد این افراد مبتلا به هپاتیت مزمن می‌شوند. در گروه مزمن هم اغلب افراد فقط ناقل سالم محسوب می‌شوند و درصد کمی (۱۰-۵%) دچار عوارض شدید می‌شوند.

۱۶- در ایران شایعترین راه انتقال ویروس هپاتیت B کدام است؟

در کشور ما شایعترین راه انتقال از مادر آلوده به نوزاد است.

۱۷- اگر همسر فردی ناقل هپاتیت B باشد. برای جلوگیری از ابتلا بقیه افراد خانواده باید چه کار کرد؟

همسر و فرزندان بیمار و کسانیکه با وی در یک منزل زندگی می‌کنند باید واکسینه شوند و وسایلی که موقع استفاده از آنها احتمال ایجاد جراحت می‌رود مثل مسواک، شانه و به خصوص تیغ ریش تراشی، باید برای هر فرد منحصر به فرد باشد.

۱۸- به چه کسانی واکسن هپاتیت B تزریق می‌شود؟

-      کلیه نوزادن متولد شده از سال ۱۳۷۲
-      افرادی که به علت بیماری‌های خاص مانند تالاسمی یا هموفیلی نیاز به تزریق مکرر خون یا فرآورده‌های خونی دارند.
-      افرادی که دیالیز می‌شوند.
-      پرسنل پزشکی (پزشکان، پرستاران و…)
-      کسانیکه با فرد ناقل در یک منزل زندگی می‌کنند.

۱۹- اگر یکی از دوستان و همکاران ناقل هپاتیت باشد، آیا لازم است که واکسن هپاتیت تزریق گردد؟

خیر- روابط دوستانه، همکار بودن، داشتن رفت وآمد خانوادگی شانسی برای انتقال هپاتیت B ندارد، بنابراین نیازی به واکسیناسیون نیست.

۲۰- هپاتیت C چیست؟

هپاتیت C به علت ویروس هپاتیت C ایجاد می‌شود. هپاتیت C حاد بر خلاف نوع  Aو B تقریبا بدون علامت است و ممکن است علائم غیر اختصاصی مانند سرماخوردگی و بی اشتهایی ایجاد نماید.

۲۱- آیا هپاتیت C حاد مانند A و B ، اغلب خودبخود بهبود می‌یابد؟

متاسفانه خیر - هپاتیت C حاد (۷۰تا ۸۵%) موارد تبدیل به عارضه‌ای مزمن می‌شود و باعث اختلال کارکرد کبد می‌گردد.

۲۲- راههای انتقال هپاتیت C چیست؟

-         تزریق خون و فرآورده‌های خونی آلوده
-         استفاده مشترک از ابزارهای آلوده تیز و برنده مانند سوزن و سرنگ، تیغ اصلاح و مسواک
-         تماس جنسی حفاظت نشده با فرد آلوده
-         خالکوبی، حجامت، سوراخ کردن گوش، خدمات پزشکی و دندانپزشکی در محل‌های نا مطمئن و با وسایل آلوده
-         تولد از مادر آلوده به هپاتیت C

۲۳- شایعترین راه انتقال هپاتیت C در کشور ما کدام است؟

درحال حاضر استفاده از سرنگ‌های مشترک بین معتادان تزریقی شایعترین راه انتقال در کشور ماست.

۲۴-آیا ممکن است فردی هم هپاتیت C داشته باشد، هم هپاتیت B ؟

با توجه به راههای مشترک انتقال این دو ویروس پاسخ مثبت است. اغلب کسانیکه آلودگی به هر دو ویروس را دارند، معتادان تزریقی هستند.

۲۵- واکسن برای جلوگیری از انتقال هپاتیت C وجود دارد؟

تاکنون واکسنی ساخته نشده که بتواند در برابر ویروس هپاتیت C مصونیت ایجاد کند.

۲۶- کدام ویروس هپاتیت از راه جنسی بیشتر منتقل می‌شود؟

ویروس هپاتیت B بیش از هپاتیت C از راه تماس جنسی منتقل می‌شود. موارد هپاتیت C ناشی از تماس جنسی غالباً در افرادی که شرکای جنسی متعدد دارند دیده می‌شود.
با توجه به شباهت راههای انتقال هپاتیت و ویروس عامل بیماری ایدز، بسیاری از مبتلایان به ویروس ایدز بطور همزمان به ویروس هپاتیت B وC هم آلوده اند، که این امر موجب تشدید علائم و مشکلات بیماران و کوتاه تر شدن عمر آنان می‌شود.

۲۷-آیا تاتو‌ها باعث انتقال ویروس می‌شود؟

بله – انواع خالکوبی و تاتو بویژه اگر در مکان‌های سنتی و آلوده انجام شود، هپاتیت B و C را منتقل می‌کند. در صورت تمایل به انجام تاتو حتما از وسایل یکبار مصرف و مکان‌های مطمئن استفاده شود.

۲۸- راههای پیشگیری از ابتلا به هپاتیت B و C کدام است؟

باتوجه به راههای انتقال هپاتیت B و C راههای پیشگیری عبارتند از:
۱-   تزریق سه نوبت واکسن هپاتیت B در افراد در معرض خطر
۲-   جلوگیری از تماس با خون یا سایر ترشحات افراد آلوده (عدم استفاده از وسایل آغشته به خون مانند تیغ، خالکوبی، تاتو و …)
۳-   ترک اعتیاد، تغییر شیوه‌های مصرف و پرهیز جدی از استفاده اشتراکی از سرنگ‌ها
۴-   پرهیز از تماس جنسی مشکوک و حفاظت نشده

۲۹- اگر لباس کسی آغشته به خون بیمار مبتلا به هپاتیت Bو یا C شود، چه اقداماتی باید انجام داد؟

در صورتیکه لباس یا هر شیئی دیگری به خون فرد آلوده آغشته شود، در ابتدا باید خون را با آب سرد در حالی که دستکش به دست است کاملا شسته شود. چون ویروس در خون خشک شده هم تا مدتی باقی می‌ماند، بنابراین باید خون کاملا پاک شود. سپس با دو روش می‌توان وسیله را ضد عفونی کرد:
۱-   استفاده از مواد ضد عفونی کننده مانند مایعات سفید کننده و مواد کلر دار برای مدت ۲۰ دقیقه
۲-   جوشاندن برای مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه

۳۰- آیا برای مبتلایان به هپاتیتC  محدودیتی  از نظر ازدواج وجود دارد؟

یکی از راههای انتقال هپاتیتC ، انتقال از راه تماس جنسی با فرد آلوده است، ولی شانس این انتقال بسیار پایین می‌باشد، بطوریکه در اغلب موارد هپاتیتC  از همسر به طرف مقابل منتقل نمی‌شود. بنایراین فرد آلوده به هپاتیتC  می‌تواند ازدواج کند.

۳۱- آیا وجود یک فرد ناقل در منزل خطرناک است؟

در صورتیکه دستورات ساده بهداشتی رعایت شده و واکسیناسیون انجام شود، شانسی برای انتقال هپاتیت B بین افراد خانواده باقی نمی‌ماند.

۳۲- آیا یک فرد ناقل هپاتیتC   می‌تواند ازدواج کند؟

با انجام واکسیناسیون برای همسر فرد ناقل هیچ خطری از نظر ازدواج وجود ندارد و باردار شدن دختر ناقل هم برای جنین خطرناک نیست، چون با استفاده از روش‌های پیشگیری می‌توان از آلودگی فرزند جلوگیری کرد. □
 

 *********************

  هپاتیت B

 اطلاعات اولیه
هپاتیت B بوسیله ویروس HBV بوجود می‌آید. می‌توان افراد را علیه این بیماری واکسینه کرد. این ویروس در خون ، منی و مایعات واژینال وجود دارد و از طریق تماس جنسی ، وسایل آلوده تزریق دارو منتقل می‌شود. زنان باردار آلوده می‌توانند از طریق جفت یا در موقع زایمان ، ویروس را منتقل کنند. میزان HBV در خون نسبت  ویروس هپاتیت A بسشتر است و همین باعث انتقال راحت‌تر آن می‌شود. هپاتیت B منتقل شده از مادر به نوزاد در موقع تولد می‌تواند به دو شکل مزمن و حاد دیده شود. مزمن یعنی دستگاه ایمنی بدن  تا ۶ ماه نمی‌تواند ویروس را شناسایی و نابود کند، در حالی که ویروس برای ماهها و سالها در کبد باقی مانده و به فعالیت و تکثیر ادامه می‌دهد.
این باعث سرطان کبد و آسیب آن می‌شود. کمتر از ۱۰ درصد بزرگسالان بیماری را به شکل مزمن نشان می‌دهند، در حالی که این رقم در کودکانی که در موقع تولد آلوده شده‌اند به ۹۰ درصد و در نوجوانان به ۳۰ - ۲۵ درصد می‌رسد. خطر ابتلا به ویروس در بزرگسالان بستگی به سلامتی دستگاه ایمنی دارد. برای مثال افرادی که دستگاه ایمنی آنها به دلایلی مانند پیوند عضو ، دیالیز و مشکلات کلیوی ، شیمیوتراپی و ایدز تضعیف شده است بیشتر از افراد سالم مبتلا می‌شوند. گزارشها نشان داده است که ۹۰ درصد افراد مبتلا به ایدز به هپاتیت آلوده شده‌اند و از این تعداد ۱۵ درصد ، آن را به شکل مزمن نشان می‌دهند.

نشانه‌های بیماری

تمام افراد آلوده شده با این ویروس علایم بیماری حاد را نشان نمی‌دهند. ۴۰ - ۳۰ درصد افراد آلوده شده علامت خاصی را نشان نمی‌دهند. معمولا علایم حدود ۶ - ۴ هفته بعد از ورود ویروس بروز می‌کند. مانند هپاتیت A افراد آلوده شده با ویروس هپاتت B حاد احساس بیماری می‌کنند و قادر به انجام کاری نیستند. کمتر از یک درصد افراد آلوده این بیماری را به شکل خیلی شدید و سریع نشان می‌دهند که منجر به از کار افتادن کبد و مرگ می‌شود.

اگر دستگاه ایمنی نتواند بیماری را تا ۶ ماه مراقبت کند، شخص علایم هپاتیت مزمن را نشان می‌دهد. نشانه‌های هپاتیت مزمن مشابه هپاتیت حاد باشد. معمولا در افرادی که چندین سال است مبتلا به بیماری هستند گروهی از علایم اضافی را نشان می‌دهند. این علایم شامل کهیر، جوش های پوستی ، آرتریت ، سوزش یا مورمور کردن در بازوها و پاها (Polyneuropathy) می‌باشد.

چگونگی تشخیص هپاتیت B

اولین راه تشخیص استفاده از آزمایش خون است که آنتی ژن ها و آنتی بادیها که بوسیله دستگاه ایمنی در مقابل ویروس ساخته می‌شود را مشخص می‌کند. آزمایشهای ضروری برای تشخیص آلودگی ، تشخیص آنتی ژن HBSAg (آنتی ژن سطحی B) و دو آنتی بادی HBS ( آنتی بادی مربوط به آنتی ژن سطحی) و آنتی بادی HBC ( آنتی بادی مربوط به آنتی ژن مرکزیB) می‌باشد.

آزمایش با ویروس HBV

بوسیله آزمایش بار ویروسی می‌توان تعداد ویروس را در خون مشخص کرد. اگر بار ویروسی بیشتر از صد هزار نمونه در میلی‌لیتر باشد نشان دهنده فعالیت ویروس در کبد می‌باشد. وقتی بار ویروس از این مقدار بالاتر رود و آنزیمهای کبدی نیز افزایش یابد درمان باید شروع شود. اگر تعداد کمتر از این مقدار باشد و HBe Anti مثبت و HBeAg منفی باشد باید دستگاه ایمنی را کنترل کرد. در این حال نیز ویروس می‌تواند منتقل شود.

آزمایش آنزیمی کبدی

آزمایش آنزیم کبدی میزان آنزیمهای کبد مانند آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) را مشخص می‌کند. افزایش این آنزیمها نشانه آسیب کبد است. در هپاتیت حاد این آنزیمها افزایش پیدا می‌کند ولی موقتی است و ندرتا مشکلات دراز مدت کبدی بوجود می‌آورد. در هپاتیت مزمن مقدار ALT کبد به شکل دوره‌ای یا دائمی افزایش می‌یابد و خطر آسیبهای کبدی دراز مدت را افزایش می‌دهد.

بیوپسی کبد

این روشها میزان آسیب کبدی را مشخص نمی‌کنند به همین دلیل از بیوپسی کبد استفاده می‌شود. بیوپسی برای افرادی که بار ویروسی خیلی بالاتر از صد هزار دارند و آنزیمهای کبد در آنها افزایش پیدا کرده است استفاده می‌شود.

ارتباط هپاتیت B و ایدز

بزرگسالانی که به ویروس هپاتت B آلوده شده‌اند کمتر از ۱۰ درصد احتمال دارد آلودگی را به شکل مزمن نشان دهند ولی اگر شخص به ایدز مبتلا باشد این احتمال به ۲۵ درصد می‌رسد. زیرا این افراد دستگاه ایمنی ضعیفی دارند. در افراد مبتلا به ویروس ، پاسخ به هپاتیت ضعیف شده یا از بین می‌رود. این موضوع باعث فعال شدن ویروس می‌شود و در نتیجه خطر آسیب کبد را افزایش می‌دهد. ارتباط بین ایدز شدت هپاتیت کاملا معلوم نیست ولی گزارشها نشان داده است که در افراد آلوده با هر دو ویروس خطر ابتلا به سیروز کبدی بیشتر می‌شود و بار ویروسی بالاتر می‌رود. همچنین در این افراد خطر از کار افتادگی کبد دو برابر می‌شود.

درمان هپاتیت B

فرد مبتلا به نوع حاد بیماری احتیاج به درمان ندارد و می‌تواند با استراحت و قرصهای ایبوپروفن و نوشیدن مایعات بیماری را تحت نظر قرار دهد. درمان فقط برای افراد مبتلا به هپاتیت مزمن تجویز می‌شود. هدف از درمان ، کاهش بار ویروسی  می‌باشد.

وضعیت انواع هپاتیت در ایران :***

علت عمده بروز بیماری هپاتیتA  ( ای)  ‪ در ایران رعایت نکردن بهداشت غذایی است

دولت با کلرینه کردن آب آشامیدنی وظیفه خود را در راستای پیشگیری از بیماری هپاتیت انجام می دهد، و مردم باید با ضدعفونی کردن میوه، سبزیجات و رعایت بهداشت فردی از ابتلا به‌این بیماری جلوگیری کنند.

 مقاومت ویروس هپاتیت E در  آبهای آلوده و فاضلابها بیشتر است، در نتیجه درصورت رعایت نکردن بهداشت محیط زیست و بهداشت عمومی جامعه، این بیماری می‌تواند بصورت اپیدمی شدید شیوع پیداکند.

آمارهای دقیق درخصوص وضعیت و شاخصهای بیماریهایی نظیر هپاتیت در کشور ایران وجود ندارد و جالب است که وزارت بهداشت و سازمان های وابسطه نه تنها فعالیتی در رابطه با آمارگیری صحیح در مورد موارد بیمار و آلوده انجام نمی دهد بلکه جلوی انجام فعالیت تحقیقی سازمان ها و افراد را جهت انجام  بصورت تحقیق را می گیرد.

در حال حاضر هپاتیت B یکی از مشکلات عمده سلامت کشور ایران است و نزدیک به ۲ الی ۷ درصد افراد جامعه به نوعی با این بیماری درگیر هستند.( درگیر بودن به معنی بیمار بودن همه این افراد نیست).
واکسنی که به منظور پیشگیری از این بیماری در حال حاضر  در ایران وجود  داردبا تزریق یک دوره کامل تقریبا می تواند افراد را کاملاً در برابر هپاتیت B مصون کند.

در ایران بدلیل آلودگی بالا لازم است،در بخش سلامت اقدامات کافی جهت افزایش آگاهی افراد، ارتقای سطح بهداشت فردی و اجتماعی و آموزش به گروه های پرخطر انجام پذیرد.
گروه های پرخطر در مورد هپاتیت” B “و “C” را شامل کلیه پرسنل پزشکی، بیماران دیالیزی، بیمارانی که به هر دلیل خون دریافت می کنند، معتادان تزریقی و نوزادانی که از مادر مبتلا به هپاتیت به دنیا می آیند،

مشکل ۹۰ درصد بیماران هپاتیتی با اقدامات ساده نگهدارنده کنترل می شود اما ۱۰ درصد باقی مانده ممکن است دچار شکل پیشرونده و مزمن بیماری شده و امکان بهبودی نداشته باشند.

ویروس هپاتیت بی در مقابل حرارت و رطوبت مقاوم است .

دانشمندان به منظور ایجاد روش موثر برای درمان هپاتیت B، یک فن‌آوری ژنتیکی را تحت کنترل درآورده‌اند آنها روشی را برای تزریق ملکول‌های کوچک به نام RNA های مداخله‌گر کوچک به جریان خون یافته‌اند که ژن‌هایی که در تکثیر ویروس نقش مهمی دارند را خاموش می‌کنند. این ملکول‌ها در پوشش چربی قرار داده شده و سپس به خون تزریق می‌شوند. در این بررسی تزریقات انجام شده سطوح ویروسی را در حیوانات آلوده تا ۹۰ درصد کاهش داده‌اند

هپاتیت B شدیدترین عفونت ویروس کبدی در جهان است و ظاهرا عامل اصلی سرطان کبد است. طبق تخمین سازمان جهانی بهداشت هپاتیت B منجر به مرگ بیش از یک میلیون نفر در سال می‌شود.
برای حفاظت در برابر این بیماری واکسن‌هایی وجود دارد اما درمان دارویی آن گران و تقریبا غیرموثر است.
دانشمندان در نظر دارند سال آینده اولین آزمایشات را بر انسان آغاز کنند.

 کارشناسان وزارت بهداشت ایران می گویند یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در کشور ایران به هپاتیت B و C آلوده اند.ولی آمار غیر رسمی می گوید   در کشور ایران  حدود ۲ میلیون نفر آلوده به ویروس هپاتیت B و بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار نفر مبتلا به هپاتیت C داریم. به عبارتی، ۷/۱ درصد جمعیت کشور ناقلین مزمن هپاتیت B و ۱/۳ درصد جمعیت کشور نیز به ویروس هپاتیت C آلوده هستند.

 البته خوشبختانه اکثر کسانی که در ایران به هپاتیت B آلوده هستند، هپاتیت غیرفعال دارند (کسانی که فقط ویروس در بدنشان وجود دارد) و فقط باید هر ۶ ماه یک بار آزمایش بدهند، ولی در عوض، متاسفانه هپاتیت C و B بیشتر در سنین بین ۲۰ تا ۴۰ سالگی دیده می‌شود.

سالانه نزدیک به ۱۰ هزار نفر آلوده به هپاتیت B و C در کشور گزارش می شود.

در ایران آمار مربوط به هپاتیت B و Cاز سال ۱۳۷۷تا کنون بین ۷ هزار تا ۱۱ هزار مورد آلوده در سال به صورت متغیر بوده است، به گونه ای که در سال ۷۷ حدود ۷ هزار مورد آلوده به این نوع هپاتیت ها در کشور وجود داشت اما در سال های اخیر ۱۰ هزار مورد بوده که شایع ترین آنها هپاتیت B و بیش از ۸ هزار مورد است.و از میان ۸ هزار مورد آلوده به هپاتیت B نزدیک به دو هزار نفر فاز بیماری را طی می کنند.

مطالعات ایران  بر روی جمعیت عمومی کشورنشان می دهد ، که ۷/۱ درصد جمعیت کشور را آلوده شدگان به هپاتیت B و در سایر مطالعات این میزان ۲ تا ۳ درصد را شامل می شود همچنین ۱/۰ درصد نیز آلوده به هپاتیت C در کشور تخمین زده می شود.البته کارشناسان غیر دولتی این آمار را واقعی نمی دانند و درصد افراد آلوده را بیشتر تخمین می زنند.

از آنجا که ۶۰ تا ۸۰ درصد افراد آلوده به هپایتت C به سمت مزمن شدن  بیماری می روند ،بنابراین اگر چه شیوع آن نسبت به هپاتیت B کمتر است اما مشکلات و معضلات مربوط به هپاتیت C بیشتراست چرا که درصد کمی از افراد آلوده به هپاتیت B، بیماری آنها مزمن می شوند.

زمانی که هپاتیت اثر منفی خود را بر کبد بگذارد ، سبب از بین رفتن سلول های کبدی و از کارافتادن سیستم فعالیت کبدی می شود که به دنبال آن  آسیب شکمی را به همراه دارد بنابراین نگرانی های مربوط به بیماری هپاتیت زمانی است که این بیماری به سمت مزمن شدن می رود.

هپاتیت A در کشور ایران شیوع بالایی دارد اما خوشبختانه از نوع هپاتیت هایی است که سرانجام خوبی دارد چرا که درصد بسیارکمی از افراد آلوده به این نوع هپاتیت به طرف مزمن شدن می روند، به گونه ای که بسیاری از افراد ممکن است در کودکی به این بیماری مبتلا و یا نسبت به آن ایمن شده اند اما چون در صورت ابتلا به آن نیز، سیر طولانی و مزمن شدن را طی نمی کند بنابراین نمی تواند مشکل ساز باشد.

پس از ادغام برنامه واکسیناسیون هپاتیت B در نوزادان و برنامه کشور ی در خصوص کنترل هپاتیت B  ایران به موفقیت هایی رسیده است به گونه ای که میزان هپایتت  B در جمعیت کشور ایران تا حدودی کاهش یافته است.
 

تعداد مبتلایان به هپاتیت C در کشور زیر یک درصد است. البته از کل انواع هپاتیت اطلاعات دقیقی در دست نیست.با توجه به این که ایران در مجاورت کشورهایی با آمار بالای هپاتیت ‌ C و B  ‌قرار دارد،  همیشه در معرض خطر است . 

 در سال ۱۳۷۹ در زندان‌های کشور ایران  اپیدمی هپاتیت C در حدود ۲۰ درصد بود که با توزیع سرنگ یک بار مصرف در بین زندانیان و تغیر اعتیاد آن‌ها از تزریقی به خوراکی، این بیماری کاهش یافت به گونه‌ای که در سال ۸۴ حدود ۵ درصد از معتادان تزریقی به هپاتیت C مبتلا بوده‌اند.

۲۰۰ میلیون ناقل هپاتیت C در جهان وجود دارد، و با توجه به این که رفتارهای خطرساز و اعتیاد تزریقی در دنیا روند رو به رشدی دارد، تعداد مبتلایان به هپاتیت C نیز در حال افزایش است.

  در حال حاضر حدود ۲۰۰ هزار بیمار هپاتیت C در ایران شناسایی شده‌اند.

همچنین هپاتیت B در مردان شایع‌تر از زنان است، و بیماری هپاتیت B در افرادی مانند بیماران تالاسمی و هموفیلی‌ها که به صورت مداوم خون و فراوده‌های خونی دریافت می‌کنند، شایع‌تر است که البته با کارهای صورت پذیرفته در زمینه سالم‌سازی خون در سازمان انتقال خون ایران تعداد این بیماران نیز کاهش یافته است، به گونه‌ای که از سال ۷۵ تاکنون تنها ۲ مورد بیماری هپاتیت در هموفیلی‌های کل کشور ایران  گزارش شده است.

واکسیناسیون هپاتیت نقش موثری در کاهش تعداد مبتلایان به هپاتیت B داشته است و از سال ۷۲ به بعد تمام نوزادان متولد شده در ایران در بدو تولد واکسن هپاتیت B را دریافت می‌کنند و متولدان ۶۸ تا ۷۲ نیز از امثال این واکسن را دریافت کرده اند.

 از ۱۵ اسفند ماه سال ۱۳۸۵  متولدان سال ۶۸ این واکسن را دریافت کرده‌اند و متولدین سال‌های ۶۹ تا ۷۲ نیز در سال‌های بعد در برابر بیماری هپاتیت B واکسینه خواهند شد.

لازم به ذکر است به علت افزایش رفتارهای پرخطر در بین معتادان تزریقی ، ویروس هپاتیت B در کشور ایران رو به افزایش است.

هم اکنون ۳ درصد جمعیت جهان به ویروس B  و C مبتلا هستند ،گرچه اطلاعات آماری دقیق در ایران وجود ندارد ولی به نظر می رسد این رقم در ایران حدود یک درصد باشد. البته این رقم در برخی از استانهای کشور نیز متغییر است.

با ساخت و تولید واکسن های هپاتیت در کشور ایران ، هم اکنون شیوع این ویروس در ایران بسیار کاهش یافته و در سطح کشورهای همسایه نیز ، ایران در وضعیت بهتری قرار دارد.

هم اکنون ویروس هپاتیت B  و C بیشتر افراد در گروههای سنی ۲۰ تا ۴۰ سال جامعه را مبتلا کرده است.

لازم به ذکر است  هپاتیت B شایع ترین نوع هپاتیت در کشور ایران است و این هپاتیت هم اکنون به عنوان یکی از اصلی ترین بیماریهای کبدی در ایران گزارش شده است.

هم اکنون برای کاهش و مبارزه با ویروس هپاتیت B در کشور ایران مطالعات این ویروس در چند استان کشور آغاز شده است.

در حال حاضر ما در کشورمان حدود ۲ میلیون نفر آلوده به ویروس هپاتیت B و بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار نفر مبتلا به هپاتیت C داریم. به عبارتی، ۷/۱ درصد جمعیت کشور ناقلین مزمن هپاتیت B و ۱/۳ درصد جمعیت کشور نیز به ویروس هپاتیت C آلوده هستند.

مناطق جغرافیایی دنیا از نظر درصد انسان‌های آلوده به هپاتیت به ۳ دسته تقسیم می‌شود:‌ ۱ - مناطقی با آلودگی کم، که میزان ناقلین هپاتیت آن کمتر از ۲ درصد و شامل آمریکا و اروپاست. ۲ - مناطق با آلودگی متوسط، بین ۲ تا ۷درصد است. ۳ - مناطقی با آلودگی بالا که میزان ناقلین بیش از ۷ درصد و شامل کشورهایی همچون چین و تایوان است.

 ایران تا ۱۰ سال پیش در منطقه با شیوع متوسط قرار داشت (حداقل ۳درصد ابتلا به هپاتیت در کشور) اما باز جای شکرش باقی است که در حال حاضر با پیشگیری و اجرای واکسیناسیون کشوری، در برخی از نواحی، میزان ابتلا به زیر ۲ درصد رسیده است؛ به عنوان مثال در تهران میزان شیوع کمتر از ۲ درصد است.