علت دروغ گفتن زنان و مردان

دروغگویی در زندگی مشترک که زن و شوهر انتظار صداقت کامل را از یکدیگر دارند، می تواند مشکلات بسیار بزرگی ایجاد کند و حتی در بسیاری مواقع باعث از هم پاشیده شدن خانواده می شود اما واقعا با همسر دروغگو چه باید کرد؟ باید دروغ های همسرمان را نادیده بگیریم و نگذاریم حریم ها از بین برود یا مدام مچش را بگیریم و منتظر باشیم سرش به سنگ بخورد؟ شاید هم بهتر باشد بگوییم «اصلاح نمی شود!» و به سادگی طلاق بگیریم؟! برای پاسخ به این سوالات از شما می خواهم ادامه این مطلب را بخوانید.

دروغگو کیست؟

بهتر است این بحث را با تعریف دروغگویی شروع کنیم. پنهان کردن نقص های فردی برای تطبیق با محیط و دستیابی به نتیجه مثبت می تواند تعریفی از دروغگویی باشد یعنی فرد به دلیل مسئولیت ناپذیری و برای نپذیرفتن اشتباه هایش احساس خطر کرده، تصور می کند ثبات محیطش از بین رفته، بنابراین دروغ می گوید. صرف نظر از انواع و اقسام دروغگویی مانند بر حسب عادت، مصلحتی، مرضی و ... می توان گفت دروغگویی از حول و حوش 5-4 سالگی در افراد شکل می گیرد اما ممکن است کودک متوجه پاتولوژیک (مرضی) بودن آن نباشد چون هنوز اخلاقیات به صورت کامل در او شکل نگرفته اما ممکن است دروغی بگوید و از والدینش به صورت تصادفی پاداش بگیرد و این صفت در او نهادینه و به الگوی دروغگویی باثبات تبدیل شود.

در بررسی دلایل دروغگویی در روابط زوجین باید بگوییم بعضی هایش مربوط به فرد دروغگو، برخی دیگر متوجه فرد آسیب دیده (همسر فرد دروغگو) و برخی علل هم مربوط به مهارت های ارتباطی بین زوج است. گروه آخر هم علل محیطی است که همه این عوامل می تواند زمینه ساز دروغگویی فرد شود.

شاید دروغ گویی را گره گشا می داند

درباره عوامل مربوط به دروغگویی همسر می توان به زمینه های رشدی و صفات شخصیتی او اشاره کرد یعنی فرد در خانواده ای بزرگ شده که دروغگویی به طور عادی بین اعضا وجود داشته یا به روش شرطی سازی، وقتی بچه دروغی گفته و پاداش گرفته، تصور می کند هربار با دروغگویی پاداش خواهد گرفت ،بنابراین دروغگویی برایش کار مثبتی جلوه می کند. به طور مثال وقتی درباره نمره ای که در مدرسه گرفته، دروغ می گوید و بعد خانواده بی خبر از دروغ او، برایش پاداش درنظر می گیرد. به این ترتیب کودک تصور می کند کار خوبی کرده که در مورد نمره اش دروغ گفته است!

شاید به دنبال پوشش نقاط ضعف اش است

در بعضی موارد فرد دروغ گو نقاط ضعفی در خود احساس می کند و اعتماد به نفس پایینی دارد بنابراین از دروغگویی به عنوان پوششی برای نقاط ضعفش استفاده می کند تا از تهدید و بی ثباتی که ممکن است در محیطش ایجاد شود، جلوگیری کند. گاهی هم فرد قصد جلب توجه دارد و از دروغگویی برای این کار استفاده می کند. همه این موارد می تواند به دروغگویی های روزمره در زندگی منجر شوند.

شاید خودشیفتگی اش باعث دروغ گویی همسرتان می شود

مواردی هم هست که باعث می شود دروغگوها پرخطرتر شوند و فرد بی مهابا و بدون هیچ پشیمانی دروغ بگوید؛ به طور مثال وقتی فرد شخصیتی ضداجتماعی دارد برای حفظ منافع خودش عمدا دروغ هایی می گوید و رفتارهای غیرقانونی (از رعایت نکردن ضوابط اجتماعی گرفته تا نادیده گرفتن حقوق دیگران و ...) انجام می دهد که باعث آزار دیگران می شود اما او از دروغ های خود ناراحت نمی شود! همچنین زمانی که فرد شخصیتی خودشیفته دارد، خود را برتر از دیگران می داند و اعتماد به نفسی کاذب دارد. در واقع فرد خودشیفته درون خود احساس شکنندگی می کند و در ظاهر خود را برتر و موفق جلوه می دهد و چون احساس می کند الگوهای فکری خودش در زمینه های اخلاقی و اجتماعی از تمام استانداردهای موجود برتر است، خود را محق می داند که هر رفتاری از جمله دروغگویی داشته باشد!

شاید خودتان باعث دروغ گویی همسرتان هستید

همان طور که اشاره کردیم برخی علل مربوط به فرد آسیب دیده (همسر فرد دروغ گو) است یعنی این علت ها باعث می شود همسر این فرد به او دروغ بگوید. یکی از دلایل بسیار مهمی که باعث دروغگویی همسران می شود، ضعف در مهارت های ارتباطی همسران است، این که نتوانند ارتباط درست کلامی یا غیرکلامی با هم داشته باشند و احساسات شان را درست بیان کنند. همین ترس باعث می شود فرد خواسته هایش را به همسرش نگوید و باعث دروغگویی شود. فرض کنید فردی که ترس بیش از اندازه نسبت به همسرش دارد و دائما در فضایی است که مورد انتقاد و سرزنش است، تصمیم می گیرد عیب و ایرادهای خودش را بپوشاند پس به دروغگویی روی می آورد یا فردی که بیش از حد به همسرش وابسته است و می خواهد به هر نحوی زندگی اش را حفظ کند و با رفتارهای نامناسبی از جمله دروغگویی تایید همسرش را می گیرد. گاهی افراد ترس های مخفیانه ای در پس ذهن شان دارند و احساس می کنند حمایت اجتماعی لازم را ندارند، اعتماد به نفس پایینی دارند و آن قدر خود را ضعیف می دانند که احساس می کنند به راحتی مورد ظلم دیگران قرار می گیرند. همین افراد در روابط بین زوج به راحتی دچار آسیب هایی مثل دروغگویی می شوند. البته اعتماد به نفس پایین هم می تواند باعث دروغگویی فرد شود و هم باعث قربانی شدن وی در زندگی زناشویی یعنی نه تنها خودش در مورد کارهایش دروغ می گوید بلکه به دلیل اعتماد به نفس پایین، رفتاری از خود بروز می دهد که همسرش را هم مجبور به دروغگویی می کند!

شاید عوامل محیطی همسرتان را دروغ گو کرده است

درباره عوامل محیطی موثر در دروغگویی هم باید گفت تمام مشکلاتی که ثبات زندگی را بر هم می زند، از مسائل اقتصادی و اجتماعی گرفته تا دخالت خانواده ها و ... همه می تواند باعث دروغگویی همسر شود.

از الگوی بخشودگی استفاده کنید

جالب است بدانید که معمولا مشکلات زوج هایی که یکی از آن ها دروغگو است به دلیل بهانه گیری بیجا، اعتماد به نفس پایین و ناتوانی در برقراری ارتباط موثر با همسر رخ می دهد و وقتی زوجین به دلیل این نوع دروغگویی ها دچار مشکل می شوند، خوشبختانه می توانیم با رویکرد مشاوره ای برای حل این موضوع کار کنیم. یکی از اصلی ترین راهکارها در این زمینه استفاده از «الگوی بخشودگی» یا همان «بخشیدن» است. در این الگو، فرد دروغگو خطای خود را می پذیرد و مشاور سعی می کند به فرد آسیب دیده (همسر فرد دروغگو) کمک کند تا باورهایش را که در خلال دروغگویی های همسرش خدشه دار شده، اصلاح کند و بتواند همسرش را ببخشد. البته فرد آسیب دیده نباید تصور کند که دچار نقطه ضعف است یا مشاور قصد دارد دروغگویی های همسرش را بی اهمیت جلوه دهد.

منبع : روزنامه خراسان

بازنشر : سایت سیمرغ

گردواری از : پیاگاه اطلاع رسانی تنظیم خانواده

شوهرم هبم دروغ میگه چکار کنم
10 دروغ زنان به مردان
مهارتهای گفتگو بین زن و شوهر
نحوه ارتباط صحیح با همسر

امکانات فوق شامل خریدارای سی دی مقالات سایت و مجموعه آموزشی زوج خوشبخت نیز می شود

پیش نیاز های ازدواج

ایا برای ازدواج آمادگی دارید ؟از ازدواج می ترسید؟

پیش نیازهای رابطه دو نفره چیست؟

 بسیاری از افراد، خیالپردازی ها و رویاهای بی شماری درباره رابطه عاطفی در سر می پرورانند و ملاک های متعددی را در نظر دارند. یکی از مهمترین ملاک هایی که عموما افراد برای برقراری ارتباط عاطفی در نظر می گیرند، خصوصیات شخصیتی و اخلاقی است.

افراد در نهایت تلاش می کنند فردی را که انتخاب مخی کنند، حداقلی از خصوصیاتی را که در نظر دارند، داشته باشد اما ازدواج به عنوان یک ارتباط عاطفی طولانی مدت و متعهدانه، همانقدر که ساده به نظر می رسد، پیچیدگی های ویژه ای هم دارد.

یکی از دلایلی که برخی از همسران بعد از مدتی از هم جدا می شوند و نمی توانند ارتباطشان را حفظ کنند، ناآگاهی از همین پیچیدگی هاست. به نظر می رسد تا زمانی که یک نفر برخی «آمادگی ها» را در خود رشد و پرورش نداده باشد، لزوما با یافتن فردی که دارای تمام ملاک های مورد نظرش است، نمی تواند ارتباط پایداری داشته باشد. وقتی این آمادگی ها نباشند کم کم تنش ها شروع خواهد شد، دو طرف حرف هم را نخواهند فهمید، درگیری ها بیشتر خواهد شد و روز به روز طرفین از هم دور خواهند شد. من قصد دارم در این متن به چند مورد از «آمادگی های» قبل از برقراری ارتباط عاطفی اشاره کنم که شما باید مطمئن شوید که این آمادگی ها را دارید.

1 - توانایی پذیرش علایق دیگری در زندگی خود را دارید

وقتی شما با یک نفر وارد رابطه می شوید، قرار است با فردی که دنیای دیگری دارد، علایق و نیازها، خصوصیات شخصیتی و خلقی متفاوتی از شما دارد، و به طور کلی با فردی که با شما متفاوت است زندگی کنید و سازگار شوید.

افسانه ها و ضرب المثل های عامیانه را کنار بگذارید، اینکه «من و تو باید ما شویم» یا «من و تو یک روح هستیم در دو بدن» به درد ارتباط عاطفی طولانی مدت نمی خورند. در واقع این عقاید نه تنها مفید نیستند بلکه به می توانند به رابطه آسیب هم برسانند. وقتی طرفین رابطه «فردیت» خود را به نفع «رابطه» کنار بگذارند، نه تنها بهبودی در رابطه ایجاد نمی شود، بلکه پس از مدتی نارضایتی از رابطه شروع می شود و اختلاف ها به شکل شدیدتری دیده می شوند. برای همین است که روانشناسان توصیه می کنند افرادی که «کاملا شبیه» ما هستند و افرادی که «اصلا شبیه» ما نیستند، گزینه های مناسبی برای ارتباط نیستند.

در رابطه عاطفی سالم، طرفین فردیت دیگری را به رسمیت می شناسند، علایق و نیازهای او را می پذیرند و آنها را نادیده نمی گیرند. اشکال کار از جایی آغاز می شود که شما توانایی کنار آمدن با تفاوت های طرف مقابل تان را ندارید و بنابراین سعی می کنید که او را شکل خودتان کنید، تغییر دهید و کنترل یا محدودش کنید.

2 - آمادگی مستقل شدن از خانواده را دارید

برقراری ارتباط عاطفی نیاز دارد که شما در بسیاری از ابعاد زندگی تان از خانواده مستقل شده باشید. در واقع انرژی روانی شما باید به سمتی برود که کمتر از خانواده نیرو بگیرید. شاید بهتر باشد که منظورم را جور دیگری بیان کنم. شاید شما هم بارها شنیده اید که انسان ها غیر از اینکه «بند ناف جسمانی» دارند، «بند ناف روانی» هم دارند. جنین تا زمانی که در رحم مادر است، نیاز به بند نافی دارد که تمام زندگی اش را از آن می گیرد و درست بعد از تولد، همان چیزی که تمام زندگی اش بود، قطع می شود تا بتواند خودش را با شرایط جدید سازگار کند و به گونه ای دیگر زندگی کند. تا یک جایی از رشد، انسان ها نیاز به حمایت روانی خانواده نیز دارند، این همان «بند ناف روانی» است که ما برای رشد به آن نیازمندیم؛ حمایت همه جانبه.

ولی درست مثل «بند ناف جسمانی»، از یک جایی به بعد باید «بند ناف روانی» را هم قطع کرد، چرا که برای رشد روانی، نیاز به استقلال از خانواده داریم. مخصوصا برای برقراری ارتباط عاطفی، به نظر می رسد که برخی وابستگی ها به خانواده باید برطرف شده باشد؛ وابستگی های مالی، وابستگی های عاطفی و وابستگی های حمایتی.

3 - دنبال «نیمه گمشده»تان نمی گردید

شما همین حالا یک انسان کامل، با تمام ویژگی های انسانی هستید. کیستی انسانی شما این پتانسیل را دارد که شما را با همین ویژگی ها به رشد و کمال برساند، بدون حضور دیگری و حتی وابستگی به دیگری.

اگر فکر می کنید که با برقراری ارتباط «نیمه گمشده»تان را پیدا می کنید و کامل می شوید، اجازه دهید جسارت کنم و بگویم که احتمالا اشتباه فکر می کنید! هیچ کس این توانایی را ندارد که شما را کامل کند. شما نیاز به کسی ندارید که شما را کامل کند، بلکه نیاز به فردی دارید که شما را به طور کامل بپذیرد و خودتان نیز در رابطه عاطفی باید این توانایی را داشته باشید که «نیمه گمشده» دیگری نباشید و سعی نکنید که دیگری را کامل کنید.

بنابراین قبل از برقراری ارتباط عاطفی پایدار، دست به «خودشناسی» بزنید، ویژگی های شخصیتی و خلقی تان را بشناسید، الگوهای ناکارآمد ارتباطی تان را بشناسید و به اصلاح آن بپردازید، ضعف ها را تا جای ممکن برطرف کنید و با ویژگی های دیگرتان که قابل تغییر نیستند کنار بیایید. عشق و ارتباط بالغانه، «یگانگی به شرط حفظ تمامیت و فردیت است».

4 - در زمان «مجردی» احساس شادکامی می کنید

اگر شما در دوران مجردی احساس شادی نمی کنید و از زندگی لذت نمی برید، احتمالا با برقراری ارتباط عاطفی نیز اتفاق خاصی نخواهد افتاد. خوشبختی و خوشحالی واقعی چیزی است که از درون به وجود می آید و اتفاق ها و افراد بیرونی لزوما نمی توانند شما را شاد کنند. اگر شما در دوران مجردی و تنهایی به اندازه کافی نیرومند هستید که با مشکلات و اتفاق ها کنار بیایید، از زندگی لذت ببرید و با ویژگی های خودتان کنار بیایید، احتمالا با برقراری ارتباط عاطفی نیز می توانید این کار را بکنید.

5 - «گذشته» را پذیرفته اید

همه ما یک گذشته داریم که طبیعتا فرد جدید که وارد زندگی ما می شود باید گذشته ما را بپذیرد، ولی قبل از آن خود ما باید با گذشته مان کنار آمده باشیم و قادر باشیم که آن را کنار بگذاریم. امکان دارد برخی از افراد در گذشته ارتباط های عاطفی داشته باشند، مهم است که در برقراری ارتباط عاطفی با آن کنار آمده باشند.

اگر هنوز با خودتان کنار نیامده اید، نسبت به این ارتباط گذشته عصبانی هستید یا هنوز نمی دانید که چه چیزی می خواهید، کمی صبر کنید، ضمن اینکه مهم است که بین رابطه قبلی که داشته اید و رابطه (متعهدانه) جدید که در پی ایجاد آن هستید، فاصله زمانی مناسبی سپری شده باشد.

6 - آمادگی به اشتراک گذاشتن زندگی شخصی تان را دارید

وقتی شما با یک نفر ارتباط برقرار می کنید، شما در واقع با دوستان، خانواده، عادت ها، علایق و موقعیت های اجتماعی او نیز ارتباط برقرار می کنید و از طرفی آنها نیز با شما ارتباط برقرار می کنند.

در این تردیدی نیست که «حریم خصوصی» مهم است ولی باید این آمادگی را داشته باشید که اجازه دهید دیگری در زندگی روزمره شما وارد شود و برای او زمان بگذارید. در واقع «ارتباط عاطفی» پلی بین زندگی های طرفین است. وقتی افراد به جای کشیدن پل، «دیوار» بین زندگی های شخصی طرفین بکشند، احتمالا باید منتظر تنش های جدید باشند

منبع :  ماهنامه سپیده دانایی

باز نشر : سلامت نیوز

گرداوری از : پایگاه اطلاع رسانی تنظیم خانواده

مهارتها و آموزش های لازم جهت ازدواج
چطور ازدواج موفقی داشته باشیم
نشانه های مردی که شما را فقط برای رابطه جنسی می خواهد
آزمون سنجش میل به ازدواج

امکانات فوق شامل خریدارای سی دی مقالات سایت و مجموعه آموزشی زوج خوشبخت نیز می شود