تغییر اندازه آلت تناسلی با افزایش سن

تغییر اندازه آلت تناسلی با افزایش سن

بر کسی پوشیده نیست که عملکرد جنسی در مردان با افزایش سن کاهش می یابد.  با افزایش سن سطح تستوسترون در مردان کاهش می یابد. با کاهش سطح تستوسترون تحریک شدن برای مردان زمان بیشتری می برد. و همچنین هنگامی که تحریک می شوند، برای رسیدن به نعوظ و ارگاسم زمان بیشتری لازم است و پس از ارگاسم تحریک مجدد نیز زمان بیشتری طول می کشد. با افزایش سن حجم منی و تعداد اسپرم ها کاهش قابل توجهی نشان می دهند. اختلال در نعوظ(ED) یا ناتوانی جنسی، به طور مشخصی با افزایش سن مرتبط است. مطالعات نشان می دهد که در بین سن 40 تا 70 سال، درصد مردان دارای قدرت بالای جنسی از 60% به 30% کاهش می یابد.
همچنین مردان کاهش تدریجی در عملکرد دستگاه ادراری خود را نیز تجربه می کنند. تضعیف جریان ادراری در مردان به علت ضعف عضلات مثانه و در بسیاری از مواقع، بزرگ شدن پروستات به وجود می آید.
مطالعات جدید این ترس همیشگی مردان را تایید کرده است: با گذر از اوج دوره جنسی که برای اکثر مردان حدود سن 30 سالگی است و ورود به دوره میانسالی، در آلت جنسی هم تغییرات قابل توجهی رخ می دهد. این تغییرات شامل موارد زیر است:
 

تغییرات ظاهری آلت تناسلی

2 تغییر مهم در ظاهر رخ می دهد. سر آلت جنسی تدریجا رنگ ارغوانی خود را از دست می دهد که علت آن کاهش جریان خون دراین قسمت است و همچنین کاهش تدریجی در موهای ناحیه تناسلی هم دیده می شود. هم زمان با اینکه مقدار تستوسترون کاهش می یابد، آلت تناسلی تدریجا به حالت تقریبا بدون موی قبل از دوران بلوغ برمی گردد.
 

اندازه آلت تناسلی

یک موضوع شایع که در مردان با افزایش سن دیده می شود اضافه وزن در آنهاست. با تجمع چربی در ناحیه زیر شکم، سایز آلت جنسی هم به ظاهر تغییر می کند و به نظر کوچکتر می رسد. در بسیاری از مواقع چربی شکم تقریبا تمامی آلت جنسی را می پوشاند.
"دکتر رولاند تاملر" متخصص سلامت مردان در نیویورک می گوید در بسیاری از موارد برای انگیزه دادن به مردانی که اضافه وزن دارند به آن ها می گویم با کاهش وزن، آلت جنسی آن ها به نظر چند اینچ بزرگ تر می رسد.   
علاوه بر این کوچک شدن ظاهری (که برگشت پذیر است) کاهش واقعی در اندازه  آلت جنسی نیز رخ می دهد، که برگشت پذیر نیست. این کاهش(در اندازه و ضخامت) معمولا چشمگیر نیست اما ممکن است قابل ملاحظه باشد. اگر اندازه آلت جنسی یک مرد در 30 سالگی در زمان نعوظ 6 اینچ (15.24 سانتی متر) باشد، وقتی به سن 60 یا 70 سالگی برسد اندازه آن 5/5 اینچ (13.97 سانتی متر) خواهد بود.

علت این کوچک شدن چیست؟ حداقل دو مکانیسم برای توضیح این موضوع شناخته شده است. اول اینکه رسوب تدریجی چربی (پلاک ها) در عروق خونی کوچکِ داخل آلت جنسی، باعث اختلال در خونرسانی آن می شود. این پروسه که آترواسکلروزیس نامیده می شود، مشابه همان حالتی است که در انسداد عروق کرونری قلب اتفاق می افتد و منجر به حمله قلبی می شود.
مکانیسم دیگر تجمع تدریجی کلاژن های غیر قابل انعطاف در غلاف فیبری آلت جنسی است. این غلاف فیبری در برگیرنده کانال های موجود در آلت جنسی است. وقتی نعوظ رخ می دهد این کانال ها با خون انباشته می شوند. انسداد در طول عروق آلت جنسی(و افزایش فزاینده کانال های غیرقابل انعطاف) باعث می شوند که در هنگام نعوظ آلت کوتاه تر باشد.
با تغییر در سایز آلت جنسی، سایز بیضه ها نیز تغییر می کند. در حدود سن 40 سالگی بیضه ها شروع به کوچک شدن می کنند. بیضه های یک مرد 30 ساله باید قطری در حدود 3 سانتی متر داشته باشند که این اندازه در 60 سالگی به 2 سانتی متر می رسد.
 

انحنای آلت تناسلی

اگر بافت کلاژنی در غلاف فیبری آلت تناسلی به طور غیر یکنواخت تجمع کند، این موضوع سبب می شود که آلت جنسی به نظر منحنی برسد. این حالت به عنوان "بیماری پیرونی" شناخته می شود و بیشتر در مردان میانسال دیده می شود. این بیماری منجر می شود که نعوظ دردناک شود و رابطه جنسی داخل واژنی را مشکل می کند. درمان این بیماری ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد.
 

حساسیت آلت تناسلی

مطالعات متعدد نشان داده است که با گذر زمان، حساسیت آلت جنسی به تدریج کم می شود که این موضوع رسیدن به نعوظ و داشتن ارگاسم  را سخت تر می کند. اینکه آیا این امر سبب می شود تا ارگاسم نیز کمتر لذت بخش باشد، هنوز یک سوال بی پاسخ است.
به گفته متخصصین این تغییرات به معنای نابود شدن زندگی جنسی شما نیستند. یک مطالعه جدید نشان داده است اگرچه با افزایش سن کاهش قابل توجهی در نعوظ، میل جنسی و انزال در مردان شرکت کننده در این مطالعه دیده شده بود، اما این مردان تنها یک کاهش متوسط در رضایتمندی جنسی را تجربه کرده بودند. این محققین نتیجه گیری کرده اند در مردان مسن تر این احتمال کمتراست که تغییرات تدریجی آلت تناسلی به عنوان یک مشکل در نظر گرفته شود و باعث ناخشنودی آن ها شود.
بهتر است به یاد داشته باشید مهمترین عنصر برای داشتن یک زندگی جنسی رضایت بخش، توانایی در جلب رضایت شریک جنسی تان است و برای اینکار به اوج عملکرد جنسی و یا آلت جنسی بزرگ نیازی ندارید.

منابع : abirooz.com-webmd.com

نظر خانم ها در مورد اندازه آلت تناسلی آقایان
تاثیر طول آلت تناسلی و نوع بکارت در لذت جنسی
اندازه آلت تناسلی مردانه آیا مهم است ؟

نشانه های یائسگی زودهنگام

سطح سن یائسگی طبیعی 51 سالگی است. با این حال به دلایل متعددی از جمله عوامل ژنتیکی، بیماری و یا اعمال جراحی برخی از زنان یائسگی را پیش از 40 سالگی تجربه می کنند. یائسگی که قبل از این سن رخ دهد چه طبیعی باشد و چه در اثر عوامل غیر طبیعی ایجاد شده باشد یائسگی زودهنگام نامیده می شود.

بسیاری از زنانی که با عارضه یائسگی زودهنگام مواجه هستند علاوه بر گُرگرفتگی، تغییر حالت و سایر نشانه هایی که با یائسگی همراه است، باید با دغدغه های جسمی و احساسی دیگری نیز کنار بیایند. برای مثال، از آنجائی که یائسگی به معنی پایان دوران باروری یک زن محسوب می شود، زنی که تمایل به بچه دار شدن داشته باشد در صورت یائسه شدن با مشکلی جدی روبرو شده است.

یائسگی زودهنگام چه علائمی دارد؟

علائم یائسگی زودهنگام معمولاً مشابه همان علائمی است که زنان در سنین یائسگی بطور طبیعی تجربه می کنند:

·         قاعدگی های نامرتب یا عدم قاعدگی

·         قاعدگی های سبک تر یا سنگین تر از معمول

·         گُرگرفتگی (احساس ناگهانی گرما که در قسمت بالاتنه پخش می شود)

این علائم نشانه آنند که تخمدان ها در حال تولید استروژن کمتری هستند.

در کنار علائم مذکور در برخی زنان علائم ذیل نیز وجود دارد:

·         خشکی واژن (به علاوه ممکن است جدارواژن ضخیم تر شده و انعطاف پذیری خود را از دست بدهد)

·         تحریک پذیری مثانه و بدتر شدن عدم کنترل مثانه

·         تغییرات خلقی و احساسی (تحریک پذیری، افسردگی خفیف)

·         خشکی پوست، چشم و یا دهان

·         بی خوابی

·         کاهش میل جنسی

علاوه بر موارد فوق، در صورتی که زیر چهل سال دارید و هر کدام از علائم و شرایط ذیل را دارید، باید به پزشک مراجعه کنید تا بررسی شود آیا در معرض ابتلا به یائسگی زودهنگام هستید یا خیر:

·         سابقه شیمی درمانی و یا پرتو درمانی

·         وجود سابقه ابتلا به اختلالات خود ایمنی مانند کم کاری تیروئید، بیماری گریو و یا لوپوس در اعضای خانواده

·         برای مدت بیش از یک سال قصد بارداری داشته اما موفق نشده اید

·         مادر و یا خواهران شما یائسگی زودهنگام داشته اند

یائسگی زودهنگام چگونه تشخیص داده می شود؟

در صورت قطع قاعدگی، پزشک متخصص معمولاً تست فیزیکی و هم چنین آزمایش خون را به منظور بررسی بارداری و یا مشکل تیروئید تجویز می نماید. در عین حال ممکن است میزان استرادیول خون نیز بررسی شود. پایین بودن استرادیول می تواند نشان دهنده آغاز توقف عملکرد تخمدان ها باشد. اگر سطح استرادیول پایین تر از 30 باشد، می توان این طور تفسیر کرد که شما یائسه شده اید.

با این حال مهم ترین آزمایش برای تشخیص یائسگی زودهنگام آزمایش خونی است که FSH را اندازه گیری می نماید. FSH موجب می شود تخمدان ها استروژن تولید نمایند. زمانی که تولید استروژن در تخمدان ها کاهش می یابد، FSH افزایش پیدا می کند. زمانی که سطح FSH از mlU/ml40 بالاتر رود، معمولاً حاکی از آن است که فرد یائسه شده است.

آیا پس از یائسگی زود هنگام مشکلات دیگری نیز به وجود خواهد آمد؟

زنانی که به یائسگی زودهنگام مبتلا می شوند، مانند همه زنان یائسه پایین آمدن سطح استروژن بدن را تجربه می کنند، چون تخمدان ها بخش عمده تولید این هورمون را متوقف می سازند. سطح پایین استروژن می تواند به تغییراتی کلی در وضعیت سلامت فرد منجر شود و شانس ابتلا به مشکلات خاصی، از جمله پوکی استخوان، سرطان تخمدان و روده بزرگ، بیماری های لثوی، افتادن دندان و آب مروارید را افزایش دهد.

در هر حال، در مقایسه با زنانی که در سن طبیعی یائسه می شوند، زنانی که یائسگی زودرس را تجربه می نمایند، بخش بیشتری از زندگی خود را بدون مزایای حفاظتی استروژن سپری می نمایند. و همین امر موجب می شود شانس ابتلای آنان به عوارض مذکور بالاتر رود.

یائسگی زودهنگام چطور درمان می شود؟

علائم و نشانه های خطر آفرین وهم چنین مسائل احساسی همراه با یائسگی زودهنگام را می توان به روش هایی که در مورد یائسگی طبیعی به کار می رود مدیریت کرد.

آیا می توان یائسگی را متوقف ساخت و به دوران باروری بازگشت؟

پاسخ معمولاً منفی است. زمانی که یائسگی فرابرسد، بازگشت آن بعید است

منبع : irandarman.com